Mijmering 50 Opkrabbelen, keerwandje voor nop, tijdmanagement en evaluatie van een droom die waar werd.

Beste mensen,

Er is nog zomer en genoeg

wat zou het loodzwaar tillen zijn wat een gezwoeg

als iedereen niet iedereen terwille was

en iedereen niet iedereen op handen droeg.

Judith Hertzberg

 

Mijmering 50 2024.

Tip… Tussen de buien door werk ik aan tijdmanagement. De stokken hoek in de tuin opruimen stond deze week op het programma. Door de vele regen kwam steeds uitstel maar
geen afstel.

Aan de muur tussen mijn tuin en achterburen heb ik al tientallen jaren een ladder hangen. De hedera heeft die ladder nog extra vast aan de muur bevestigd en leuk om te zien.

Aan die ladder kan ik rolletjes gaas ophangen voor de inkuil of voor over plantjes tegen duiven. 

Enkele zaai kragen hangen erbij om in de aarde te drukken en binnen de kraag te zaaien…Dat geeft toch enige beschutting.

Aan de muur van buur heb ik de stevigste bamboe stokken opgehangen door middel van een dikke panty. Op stahoogte kan zo een bamboe stok eruit of erin geschoven en meer heb ik
eigenlijk niet meer nodig.

De wasketel waar de stokken eerst in stonden, werd schoongemaakt en onderin heeft de woensdagvriend 25 jaar geleden of zo gaten geboord zodat regenwater eruit kan lopen.

Al kan weinig regen bij de ketel door het “natuurlijk afdakje” van een sering/hortensia die kwam buurten van buur Janssen.

In de ketel staan nu alle ijzeren palen die ik niet meer nodig heb. Misschien kan Ahmed er iets mee en zo niet moet ik de ijzerboer nog maar eens gaan verleiden…

Ik vond een grote tegel en die kan als keerwand (of hoe heet zoiets?) rechtop ingegraven langs het pad voor de rolstoel. De rij tegels voor het raam kan ook wel een tegel tussenuit…en wordt een paadje van aaneengesloten tegels… een lijntje  staptegels.

Bij de schutting aan de voortuin staat ook nog een zelfde soort gewassen grinttegel zag ik, en heb ik zonder iets te kopen een dunne keerwand langs het pad
waar eens een breed  stapelmuurtje stond…Ideeën genoeg en de mannen voeren het graag uit…

Tip 2…Bordje gezond. De bonkjes broodjes in de reclame (3 voor 1 euro) op zaterdag zijn gescoord en eentje werd onderdeel van een warm menu…

Nou ja gedeeltelijk warm. Een half bakje champignons met ietsje zout en kerriepoeder
gebakken in de stoofpan.

In het midden twee vegaburgertjes die een beetje plat waren gedrukt. (ik moet binnenkort weer nieuwe maken, want je kan er zo heel veel mee.)

Op een bordje een tomaat in stukken en schijfjes komkommer met iets zeezout. Het opengesneden bonkje besmeerd en kwamen de burgertjes op. Daarnaast de champignonnetjes en werd het een feestmaaltje…

Tip 3... Nog een bordje gezond door een salade van een stronkje witlof met uitgeknepen citroen, druiven scheut olijfolie kruidenazijn en tomaat. Ook daar kwamen twee vegaburgertjes bij...

Mijn leventje… Tussen de komst van de verpleegkundigen door kan heel wat gedaan worden. De “zielige” uithangen is er niet bij. Een zondag met hagel en regen kan besteed worden door de diepvries te ontdooien en trots zijn op mezelf brengt een goed humeur…Jawel dat stond op het tijdmanagement van afgelopen week en op de valreep gehaald.

 Voor komende week staat op het programma de tegelwanden van het toilet schrobben met SUNSODA. Vooral de voegen want daar zijn ongelukjes gebeurd met het slangetje van de katheter.

Komende week ook zorgen dat iemand mijn vliegengordijn even ophangt…

Ahmed en de kinderen… Petra heeft nog wat afgegeven bij het gezin en daar was ik natuurlijk bij. Ahmed was toevallig thuis en zag ons aankomen… Geen gelukkiger mens als hij en midden op het trottoir vlogen we in elkaars armen. Bij mij komen dan steevast tranen… ik jank me wat af de laatste tijd.

Al die blije kinderen... Zeyneb speelt met Maantje moedertje zag ik… met als huis een lege bananendoos. Ze kunnen elkaar niet verstaan maar kinderen kennen geen taalbarrière.

Ahmed en ik gingen terug in de tijd hoe het begon en hoeveel jaren geleden ik hun verhaal beschreef en de eerste crowdfunding werd gestart… 

In die tijd werd ik geraakt door het karakter van Ahmed, zijn hulpvaardigheid voor de medemens en respect voor vrouwen en ouderen. Zijn harde werken en willen leren naast zijn werk bij Arriva waar hij al drie jaar een vaste baan heeft als buschauffeur... 

Hij rookt niet, drinkt geen alcohol, en in zijn portemonnee zit al jaren een 20 euro biljet dat hij nooit uitgeeft. Fatima wil dat hij altijd geld bij zich heeft vandaar die portemonnee. Soms plaag ik hem ermee dat hij die 20 euro af en toe moet verwisselen want die verslijt in al die jaren…

Ik zag hoe goed (veel te goed) hij voor de kinderen uit het eerste huwelijk van Fatima was, terwijl zijn kinderen crepeerden in Somalië…

Ik zag het verdriet in zijn ogen en eigenlijk in zijn hele  lijf. Op een dag kon ik het niet meer aanzien en werd de procedure gestart om zijn kinderen naar Nederland te halen… We wisten niet waar we aan begonnen...

Hoeveel mensen ons daarbij hebben geholpen is ontelbaar. Hoeveel tegenslagen corruptie hoop en wanhoop ons is overkomen… Ik zou er een boek over kunnen schrijven maar laat het liever achter me…

Zijn jongste dochter heeft hij nooit gezien en de andere zes tien jaar niet. Hij geniet dan ook eindeloos mateloos...en zijn geluk brengt bij mij nog heel lang tranen…We laten het gezin nu met rust en zal ik af en toe over hen schrijven…

Elke dag denk ik nog vol dankbaarheid aan de velen die meehielpen deze droom van een vader waar te maken… Tussen de eerste crowdfunding en de laatste afgelopen maanden verliepen jaren. Er is totaal tegen de 25.000 euro voor nodig geweest...om zeven kinderen uit oorlogsgebied te halen om te herenigen met hun vader…

Annemiek.